Το μόνο που ζητώ
είναι να ακούσεις τη φλύαρη σιωπή μου,
Φίλε
Απόψε έχω ανάγκη να κλάψω
κι ώμος σου βαστά τον καημό μου
Η δική μου αγάπη,
δεν πουλιέται,
δεν εξαγοράζεται,
δεν εξαργυρώνεται,
δεν ανταλλάσσεται.
Η δική μου αγάπη, φίλε, πόρνη δεν είναι.
Εγώ μιλώ για κείνα που δε διακρίνεις,
για κείνα που έμαθες να αμφισβητείς.
Εγώ βλέπω
(γιατί εσύ κάποτε κοιτάς με μάτια κλειστά)
πως ήρθε η ώρα να ξαναχτίσουμε τον κόσμο.
Ξέρω, στ΄ αλήθεια, πως με λόγια
δε φτιάχνεται τίποτα.
Μα αυτό το ποίημα,
ας ανοίξει το δρόμο,
για να κοιταχτούμε στα μάτια.
