Ό,τι έχω
Είναι αυτό το άσπρο δωμάτιο.
Mε μεθά η μυρωδιά της μπογιάς του,
Κληρονομιά μεγάλη απ’τους γονείς μου
Μου λέει σκέψεις βαθιές,
Ό,τι πιστεύει κι ό,τι ονειρεύεται,
Για μένα
Κι εγώ του λέω, που και που,
Πώς είμαι απέξω
Πώς γελώ και πώς γλιστρώ στις νύχτες μακριά του.
Δωμάτιο χωρίς ταβάνι,
Με τοίχους ευέλικτους.
Δωμάτιο που περιστρέφεται
Και με τυλίγει.
Με πετά στην κάθε γωνιά του σαν άνεμος.
Δωμάτιο παραδομένο στην αλήθεια του λόγου μου,
Στην αγχόνη του λόγου μου
Κλειδωμένο
