-Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
-Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
....................................................................
-Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ' η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που έγιναν).
-Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' οι πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
-Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
-Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.
(Περιμένοντας τους βαρβάρους, Κ.Π.Καβάφης, 1904)
Είναι μήνες τώρα που παρακολουθούμε τις εξελίξεις στην τοπική αυτοδιοίκηση, τόσο στη χώρα, όσο και στο Νομό, με αφορμή τις επικείμενες εκλογές. Λες και διαδραματίζονται όλα κάτω από ένα πέπλο μυστηρίου! Και δε γνωρίζω πραγματικά αν η ευθύνη είναι αποκλειστικά των υποψηφίων, μα νιώθω, ώρες ώρες, πως παρακολουθώ μια ακόμα μεσημεριανή εκπομπή ή ένα σίριαλ σε φωσκολικές συνέχειες...
Προτάσεις για υποψηφιότητες, αυτοπροτάσεις, αναχωρήσεις και αποχωρήσεις, δηλώσεις του τύπου “με ζητάνε και και τους κάνω το δύσκολο”... Μα, πιστέψτε με, λίγο αφορούν το λαό, οι διαπλοκές, οι “κρυφές” συναντήσεις, τα “χρίσματα” που τώρα τα βαφτίζουν “στήριξη” (ας μου εξηγήσει κάποιος, επιτέλους, την ουσιαστική διαφορά...).
Αλλά κι αν ακόμα ρωτήσεις τον πολίτη να σου απαριθμήσει τους ενδιαφερόμενους υποψήφιους δημάρχους, είμαι σίγουρη πως με ευκολία θα το κάνει, κάτι που δε θα καταφέρει, αντιστοίχως, αν του ζητηθεί να ονομάσει, απλώς, ποιοι δήμοι έχουν συνενωθεί για τη διαμόρφωση του νέου.
Τι φέρνει, άραγε, μαζί του ο Καλλικράτης, αυτό το νέο αυτοδιοικητικό σχέδιο; Μονάχα τις φιλοδοξίες των πολιτικών; Μονάχα τις μετατάξεις των υπαλλήλων; Νιώθω, συχνά, σα να προσπαθούμε να ψαλιδίσουμε το σχέδιο αυτό στις δικές μας διαστάσεις και δυνατότητες, παρά να κάνουμε συντονισμένες ενέργειες υπέρβασης για έναν δήμο που εξελίσσεται και αναπτύσσεται, σε κάθε γωνιά του, με τον ίδιο ρυθμό.
Καθημερινά αποδεικνύεται πως το ισχύον αυτοδιοικητικό σύστημα έχει, εδώ και χρόνια, ολοκληρώσει τον κύκλο του, μιας και δεν κατόρθωσε την αυθυπαρξία αλλά παρέμεινε εγκλωβισμένο σε μια σχέση οικονομικής εξάρτησης από την κεντρική εξουσία. Ήρθε, λοιπόν, η ώρα για κάτι καινούργιο, μια νέα πρόταση, μια νέα ευκαιρία, μια πρόκληση για πολίτες και πολιτικούς. Ήρθε η στιγμή για ένα εγχείρημα που δεν έχει ανάγκη από Μαυρογιαλούρους προκειμένου να εφαρμοστεί.
Μιλήστε μας, λοιπόν, για τον “Καλλικράτη”, αφήνοντας κατά μέρος τη μείωση των δαπανών που θα επιφέρει η εφαρμογή του, γιατί σημαντικό στοιχείο κι αυτό, δε λέω, μα ισοπεδωτικό, μιας και ακόμα πιο σημαντική είναι η ποιοτική αναβάθμιση της καθημερινότητας του πολίτη, οι υποδομές και οι επενδύσεις σε τομείς με δυνατότητες εξέλιξης και ανάπτυξης.
Πείτε μας, αν αυτό το μοντέλο διοίκησης διασφαλίζει πραγματικά τη βιωσιμότητα των δήμων και τη συνοχή της κοινωνίας μας. Και κυρίως, δείξτε μας τον τρόπο που μπορούν να γίνουν όλα αυτά πράξη. Είναι κάπως δύσκολο, στ' αλήθεια να αποφασίσουμε βασιζόμενοι σε βλέψεις και προσωπικές φιλοδοξίες ή κοιτάζοντάς απλώς τη φωτογραφία σας, που, δε λέω, μας χαμογελά...
Παρουσιάστε μας τις προτάσεις σας και μιλήστε επί της ουσίας, για την πόλη μας, το Κιλκίς, για το πως μπορούμε να το δούμε ομορφότερο. Δώστε μας το χέρι, για να πιστέψουμε εμείς, οι πολίτες, πως από θεατές μπορούμε πραγματικά να γίνουμε συμμέτοχοι σε μια αλλαγή προς όφελος όλων μας.
Κι εμείς, οι ίδιοι, οι πολίτες, έχοντας πάντα στο νου τη ρήση του Ταμερλάνου πως “κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν”, ας δούμε λίγο πιο πέρα από τις καλά ρετουσαρισμένες με photoshop φωτογραφίες των υποψηφίων στα πρωτοσέλιδα των φυλλαδίων τους. Ας διαβάσουμε με προσοχή το πρόγραμμα τους, τις ανακοινώσεις τους στον τύπο, τις προτάσεις και τις θέσεις τους για την πόλη μας.
Ας αξιολογήσουμε το εκάστοτε πρόσωπο, κλείνοντας τα αυτιά μας στις κομματικές σειρήνες και τις παραταξιακές ευλογίες, έχοντας εμπιστοσύνη στην προσωπική μας κρίση, έχοντας ζήσει σε αυτή την πόλη που αγαπάμε και που γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα ποιές ενέργειες και τι είδους άνθρωποι μπορούν να την πάνε με σταθερά βήματα μπροστά.
